Znieczulenie podpajęczynówkowe stosowane jest w późnym okresie porodu, przy cięciu cesarskim oraz w zabiegach dolnej części jamy brzuszej, krocza oraz kończyn dolnych. Procedura polega na podaniu środka miejscowo znieczulającego bezpośrednio do kanału kręgowego przez igłę wprowadzoną między kręgami (najczęściej na poziomie między trzecim a czwartym kręgiem lędźwiowym). Wynikiem znieczulenia jest zniesieniu czucia pomiędzy przeponą a palcami nóg. W wyniku wstrzyknięcia lokalnego anestetyku do przestrzeni podpajęczynówkowej następuje wyłączenie czucia w obszarze zaopatrywanym przez nerwy rdzeniowe poniżej miejsca podania leku. Ponadto dochodzi do blokady ruchowej i współczulnej. W ciągu kilku minut kończyny dolne stają się ciężkie, niewładne, „jakby obce”, może pojawić się uczucie mrowienia. Dla części pacjentów może stanowić to niewielki dyskomfort, należy jednak podkreślić, że znieczulenie to pozwala wykonać bezboleśnie wiele rodzajów zabiegów chirurgicznych przy zachowaniu świadomości pacjenta. Jeśli zaś pacjent nie życzy sobie pozostania w pełni śwadomym podczas operacji wówczas anestezjolog może podać dożylnie leki sedatywne, to znaczy takie, które mają działanie uspokajające i nasenne (np. benzodiazepiny). Wskazania do zastosowania blokady podpajęczynówkowej. zabiegi urologiczne (np. przezcewkowe usunięcie gruczołu krokowego), ginekologiczne (np. histerektomia przezpochwowa) położnicze (cięcie cesarskie) wszystkie zabiegi operacyjne w obszarze kończyn dolnych i krocza. Przeciwskazania. zaburzenia krzepnięcia krwi, przyjmowanie leków przeciwkrzepliwych (wyjątek stanowi aspiryna), miejscowe lub uogólnione zakażenie, sepsa, ciężka stenoza zastawek serca, podwyższone ciśnienie śródczaszkowe. Możliwe powikłania. spadek ciśnienia tętniczego krwi, zwolniona czynność serca, nudności, wymioty, bóle głowy (mogą pojawić się w ciągu 1-7 dni po punkcji lędźwiowej i utrzymywać się do 6 tygodni, w leczeniu zwykle wystarczają leki przeciwbólowe), zatrzymanie moczu, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, parestezje, zaburzenia czucia, osłabienie mięśni - objawy te zazwyczaj ustępują samoistnie w ciągu kilku tygodni, trwałe uszkodzenie nerwów jest niezmiernie rzadkie (1/10.000), krwiak kanału kręgowego (1/320.000 znieczuleń). Autor: Marcin Goleń Bibliografia C.Ammer. Endcyklopedia zdrowia kobiety A-Z. Klub dla Ciebie. Warszawa, 2003. http://proicu.pl/dla-pacjentow-materialy-edukacyjne/13-co-to-jest-znieczulenie-podpajeczynowkowe https://pl.wikipedia.org/wiki/Znieczulenie_podpaj%C4%99czyn%C3%B3wkowe