Częściowy lub całkowity ubytek powieki górnej oprócz wpływu na estetykę twarzy powoduje zaburzenie funkcji ochronnej dla gałki ocznej. Jest to oczywiście najważniejszy element brany pod uwagę w chirurgii rekonstrukcyjnej. Wybór metody zabiegu operacyjnego - wycięcie nowotworu powieki górnej, uzależniony jest od miejsca ubytku, jego wielkości w płaszczyźnie czołowej i strzałkowej a także od preferencji chirurga. W przypadku ubytku skóry stosowane są jej przeszczepy najczęściej pełnej grubości a także płaty skórne z okolicy lub przeciwległej powieki dolnej. W przypadkach ubytków pełnej grubości wymagane jest zastosowanie wielowarstwowej rekonstrukcji. Stosowane są wtedy płaty z powieki. W niektórych przypadkach wskazane jest usztywnienie rekonstruowanej części powieki używając do tego celu przeszczepów chrząstki z małżowiny usznej lub przegrody nosa lub przeszczepu śluzówkowo – okostnowego z podniebienia twardego. W przypadku całkowitego ubytku powieki górnej stosowane są techniki z użyciem płatów osiowych ze środkowej lub bocznej części czoła. Ze względu na obecność powięzi nie wymagane jest ich usztywnienie. Z powodu braku spojówki powiekowej wykorzystywany jest przeszczep błony śluzowej z jamy ustnej wszywany na wewnętrzną stronę płata. Ze względu na znaczną grubość płata ruchomość zrekonstruowanej powieki jest ograniczona. Rekonstrukcja powieki przy dużych jej ubytkach często wymaga wielu zabiegów operacyjnych w celu osiągnięcia zadowalających efektów zarówno funkcjonalnych jak i estetycznych. Źródło: M. Kęcik, Metody rekonstrukcji powieki górnej w chirurgicznym leczeniu nowotworów. V Łódzkie Forum Okulistyczne. Okulistyka, Łódź 2008. Zdjęcia: http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/a/aa/Blueye.JPG